به‌گزارش پايگاه‌اينترنتي بي‌بي‌سي، ماه چند ميليارد سال قبل در اثر برخورد شي بزرگي شايد به بزرگي مريخ به زمين شكل گرفت.
آن برخورد باعث پراكنده شدن موادي در فضا شد كه بعدا برخي از آن ها توده شده و ماه را تشكيل دادند.
نشريه "اختر فيزيك" گزارش مي‌دهد كه فقط پنج تا ده درصد منظومه‌ها در كيهان داراي اقماري هستند كه اين گونه پديد آمده‌اند.
" ناديا گورلووا" نويسنده اصلي مقاله از دانشگاه فلوريدا در گينزويل در اين گزارش نشريه اخترفيزيك مي‌گويد: "وقتي يك قمر از برخوردي شديد شكل مي گيرد، غبار خاك بايد به هر طرف پراكنده شود."
"اگر تعداد زيادي ماه به اين ترتيب شكل مي‌گرفت ، بايد در اطراف خيلي از ستاره‌ها غبار مي‌ديديم، اما نمي‌بينيم."
دكتر گورلووا و همكارانش با استفاده از تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا در جستجوي نشانه‌هاي برخوردهاي مشابه در اطراف ۴۰۰ستاره كه همه آنها حدود ۳۰ ميليون ساله هستند، برآمدند.
سيارات خاكي دراثر انباشت و توده‌شدن سنگ و غبار موجود در مدار ستاره‌هاي جوان شكل مي‌گيرند، ستاره‌شناسان فكر مي‌كنند كه اين فرآيند ۱۰تا ۵۰ميليون سال پس از تشكيل ستاره روي مي‌دهد.
اما زماني كه كره ماه در مدار زمين شكل گرفت ، يعني خورشيد حدود ۳۰ ميليون سال داشت، فرآيند تشكيل سيارات در منظومه شمسي درحال نزديك شدن به پايان خود بود.
در مطالعه تازه، تيم دكتر گورلووا با استفاده از تلسكوپ فروسرخ اسپيتزر، نشانه‌هاي حرارتي ستاره‌ها را بررسي كرد.
اين مطالعه سبب مي‌شود منجمان بفهمند چه مقدار از اين حرارت از خود ستاره مي‌آيد و چه مقدار آن در اثر مواد غبارآلود اطراف ستاره بازتابيده مي‌شود.
دكتر گورلووا، گفت: "ما حدود دو تا چهار شي يافتيم، اما تنها يكي از آنها با تمام مشخصه‌هاي تصادم قمري همخوان بود."
اين تيم "پس از احتساب اين مساله كه غبار تا چه مدتي پراكنده مي‌ماند وهمچنين محدوده‌زماني وقوع چنين برخوردهايي"، به اين نتيجه رسيد كه اقماري مانند ماه احتمالا تنها در ۵تا ۱۰درصد منظومه‌هاي سياره‌اي شكل مي‌گيرند.
البته برخي دانشمندان مي‌گويند بايد نسبت به اين نتيجه‌گيري محتاط بود.
0 نظر:
ارسال یک نظر