آتشفشان‌هاي سطح ماه
جان مينكل: قرن‌هاست كه جرقه‌هاي نوراني و عجيبي روي ماه مشاهده مي‌شوند و اغلب به عنوان اشياي ناشناخته پرنده در اطراف ماه تلقي شده‌اند.
ممكن است اين اشياي ناشناخته پرنده كه توسط دانشمندان جدي گرفته نشده‌اند و به عنوان خرافات يا توهم مردم هيجان‌زده از داستان‌هاي علمي تلقي شده‌اند، در واقع گازهاي آتشفشاني باشند. آرلين كراتس، فيزيكداني از دانشگاه كلمبيا اخيرا شواهد اين پديده را مرور کرده و دريافته است كه تنها در مناطقي از ماه ديده مي‌شود كه گاز رادون وجود دارد.
او پيشنهاد مي‌كند كه چنين جرقه‌هايي مي‌توانند حاصل اين گازها باشد و احتمالا منشا آتشفشاني دارند. آرلين كراتس مي‌گويد: «اين يك علم واقعي است و هيچ خبري از اشياي ناشناخته پرنده (UFO) در اين پديده وجود ندارد. اين پژوهش‌ها و تحليل‌ها را مردم بايد 30 سال قبل انجام مي‌دادند.» با اين حال ديگر متخصصان با توضيحات كراتس قانع نشده‌اند.
رصدكنندگان ماه از سال 1540 تاكنون مشاهده نقطه‌هاي درخشاني را گزارش كرده‌اند كه بين يك دقيقه تا چند ساعت طول مي‌كشند و پس از آن محو مي‌شوند.علاقه به اين پديده در اواخر دهه 50 و اوايل دهه 60 در بين منجمان آماتور افزايش يافت. كراتس مي‌گويد: حتي فضانوردان آپولو نيز ادعا كردند كه چند جرقه مشاهده كرده‌اند. كراتس براي اينكه مشخص كند آيا اين رصدها قابل اعتماد هستند يا نه، به طور آماري صدها گزارش از اين پديده را تحليل كرد.
او 450 نمونه پيدا كرد كه بيشترشان قبل از سال‌هاي 1960 بوده كه توصيف آنها بسيار شبيه مشاهدات گزارش شده در قرن‌هاي پيشين و در قاره‌هاي مختلف بوده است. به اين ترتيب كراتس ادعا مي‌كند كه مي‌توان باور كرد كه اين پديده واقعي است و ناشي از توهماتي شبيه مشاهده اشياي ناشناخته پرنده (UFO) نيست. بنابر گزارش كراتس، حفره آريستاخوس روي ماه محل بيشترين جرقه‌هاست و پس از آن حفره افلاطون، گريمالدي، كپلر، كوپرنيك و تيكو قرار دارند.
اين نواحي كه در مجموع 10 درصد سطح ماه را تشكيل مي‌دهند با چهار منطقه كه ماموريت‌هاي ماه در آنها گاز رادون حاصل از اورانيوم 238 و پولونيوم 210 مشاهده كرده‌اند، تداخل دارند. كراتس مي‌گويد: احتمال اين اشتراك كمتر از يك به هزار است.
Sciam. Com (Scientific American
0 نظر:
ارسال یک نظر